• Ελευθερίου Βενιζέλου 196Α Καλλιθέα Αττικής 17675
  • info@aftoveltiosi.gr

Χωρισμός - Γιατί τον αποφεύγουμε

Πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σε σχέσεις που δεν τους ικανοποιούν πια, που τους πιέζουν σημαντικά, παρόλα αυτά δεν μπορούν να χωρίσουν.

Μπορεί να περνούν μήνες, πολλές φορές και χρόνια, νoιώθοντας οι ίδιοι δυσαρεστημένοι, αποφασισμένοι ότι δεν αντέχουν πια και θέλουν να φύγουν, ποτέ όμως δεν νοιώθουν σίγουροι και έτοιμοι να αποχωρήσουν.

Ένας χωρισμός απαιτεί καταρχάς την ανάληψη ευθύνης για μια απόφαση αλλά και για τις συνέπειες αυτής της απόφασης και του ρίσκου που παίρνει κανείς. Πολλοί άνθρωποι δεν θεωρούν ότι έχουν αυτό το «δικαίωμα» στη ζωή, το να αποφασίζουν οι ίδιοι για την πορεία της σχέσης τους, να επιλέγουν, να απορρίπτουν, να φεύγουν όταν δεν περνούν καλά κοκ., και δεν μπορούν να αντέξουν και το βάρος της ευθύνης αυτής: αυτά που θα χάσουν και αυτά που θα κερδίσουν. Γιατί ποτέ δεν είναι όλα τέλεια, κάποια πράγματα είναι πάντα καλύτερα και κάποια όχι. Έτσι δεν εμπιστεύονται τον εαυτό τους που το συναίσθημά του υποδεικνύει ότι δεν αντέχει άλλο και ότι πρέπει να ληφθεί μια απόφαση και αναβάλλουν την κατάσταση, παραμένοντας οι ίδιοι αμφιταλαντευόμενοι και δυσαρεστημένοι.

Παράλληλα, ενοχοποιούνται εύκολα και έτσι μπορεί να θεωρούν ότι οι ίδιοι φταίνε για τα προβλήματα της σχέσης, ότι κάτι δεν έχουν κάνει σωστά, ότι μπορούν να κάνουν και κάτι καλύτερο για να σώσουν τη σχέση, να προσπαθήσουν ξανά. Διάφορες σκέψεις τους απασχολούν και νοιώθουν ότι αν λειτουργούσαν καλύτερα, αν ήταν πιο καλοί χαρακτήρες, αν είχαν φερθεί με έναν διαφορετικό τρόπο γενικότερα, δεν θα είχαν τόσα προβλήματα και η σχέση τους θα είχε μια διαφορετική εξέλιξη. Κατά βάθος βέβαια δεν πιστεύουν ότι αξίζουν κάτι καλύτερο στην ερωτική τους ζωή αλλά και στη ζωή γενικότερα. Έτσι, όμως, κατηγορώντας τον εαυτό τους, τον ενοχοποιούν και τον επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο και στη συνέχεια δεν βρίσκουν πλέον καμμία δικαιολογία για να αποφασίσουν να χωρίσουν και να αποχωρήσουν από τη σχέση. Συχνότατα δε, δημιουργούν παράλληλες σχέσεις και ζουν όλη τους τη ζωή έτσι παίρνοντας ότι μπορούν από αυτές, ψίχουλα και ανάσες για να μπορούν να μένουν στο γάμο και να αντέχουν τις καταστάσεις που βιώνουν εκεί. Ακόμα και στην περίπτωση που ερωτευτούν και αγαπήσουν σε μια άλλη σχέση, δύσκολα θα πάρουν την απόφαση να εγκαταλείψουν το γάμο γιατί η ενοχή μεγαλώνει και εμποδίζει την λήψη αποφάσεων.

Η αυτοεκτίμηση βέβαια εδώ παίζει σημαντικό ρόλο και καθορίζει σημαντικά τις επιλογές. Σε πολλές περιπτώσεις μπορεί κανείς να αποφεύγει να χωρίσει γιατί φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να βρει άλλο σύντροφο, ότι κανένας άλλος δεν θα τον αγαπήσει ξανά και ότι έτσι θα μείνει για πάντα μόνος στη ζωή του. Με άλλα λόγια, σε αυτές τις περιπτώσεις το άτομο υποτιμά τον εαυτό του και σκέφτεται πάντα αρνητικές προοπτικές που αν μη τι άλλο το εμποδίζουν να σκεφτεί καθαρά και να αποφασίσει τι θα κάνει στο μέλλον. Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να αναλογιστούμε ότι η αυτοεκτίμηση πλήττεται και από το γεγονός ότι παραμένουμε σε μια σχέση και ανεχόμαστε πολλά πράγματα: δεν είμαστε και υπερήφανοι για τον εαυτό μας και εισπράττουμε σαν ένα είδος «τιμωρίας». Ζούμε σ' έναν φαύλο κύκλο δυσαρέσκειας και απαισιοδοξίας σαν να μην μας αξίζει να ευτυχίσουμε και αυτό πλήττει σημαντικά τον αυτοσεβασμό μας.

Πολλοί άνθρωποι επίσης δεν αντέχουν να προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα στους άλλους και να τους πληγώνουν γιατί νοιώθουν ότι έτσι γίνονται «κακοί» άνθρωποι και ότι οι άλλοι θα τους απορρίψουν γι’ αυτό. Υποφέρουν έτσι σιωπηλά, τις πιο πολλές φορές περισσότερο από όσο νομίζουν ότι υποφέρουν οι άλλοι με τις δικές τους πράξεις, και προτιμούν αυτή την οδό παρά να προκαλέσουν δυσαρέσκεια και αρνητικά συναισθήματα με τις αποφάσεις τους.

Είναι αλήθεια πως ένας χωρισμός μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολος για ανθρώπους που δεν μπορούν να μείνουν μόνοι, με τον εαυτό τους. Η αιτιολογία εδώ ανιχνεύεται βέβαια σε μικρότερες ηλικίες, στη σχέση με τους σημαντικούς άλλους και κυρίως τη μητέρα. Η ανεξαρτητοποίηση, η διαφοροποίηση της προσωπικότητας δεν είναι κάτι που γίνεται ξαφνικά στην ενηλικίωση, αλλά κάτι που κατακτιέται πολύ νωρίς. Το άγχος αποχωρισμού πυροδοτεί φόβους και ανασφάλειες για το πώς μπορεί κανείς να τα καταφέρει μόνος του, οι οποίοι βιώνονται ξανά με τη διαδικασία του χωρισμού.

Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι, ένας χωρισμός αποτελεί πάντα μια διαδικασία πένθους η οποία είναι επώδυνη και δύσκολη στο χειρισμό από πολλούς ανθρώπους. Εάν ένα άτομο έχει τραυματικές εμπειρίες σχετικά με αποχωρισμούς ή και απώλειες αγαπημένων προσώπων, εάν ένα πένθος δεν έχει ολοκληρωθεί, η διαδικασία του χωρισμού φέρνει στο προσκήνιο τα δυσάρεστα αυτά συναισθήματα τα οποία μπορεί κανείς να θέλει να αποφεύγει να ξαναζήσει. Η διαδικασία ενός χωρισμού είναι μια δύσκολη κατάσταση για την οποία το άτομο χρειάζεται να είναι προετοιμασμένο ότι θα περάσει μια δύσκολη φάση στη ζωή του μέχρι να μπορέσει να ανασυνταχθεί ξανά και να συνεχίσει με περισσότερες δυνάμεις. Η ανακούφιση όμως και, κυρίως, το αίσθημα της ελπίδας για τη ζωή και για μια καλύτερη σχέση και προοπτική αποτελούν σημαντικά αντισταθμιστικά οφέλη για τα οποία αξίζει κανείς να προσπαθήσει όσο μπορεί περισσότερο. Η ικανοποίηση θα είναι σημαντική ακόμα κι όταν το άτομο μείνει μόνο για αρκετό διάστημα, πράγμα που μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για μια βαθύτερη επαφή με τον εαυτό του και αναγνώριση των αναγκών του ώστε στη νέα σχέση που θα επιλέξει να μπορεί να νοιώθει ελεύθερο και ισορροπημένο.

Ας μην ξεχνάμε ότι αξίζουμε να ζούμε αληθινά και όχι να κάνουμε πως ζούμε, γιατί αυτό επηρρεάζει και τους άλλους γύρω μας κι ενώ υποτίθεται προσπαθούμε να αποφύγουμε να τους πληγώσουμε με το να μην χωρίζουμε, τελικά είμαστε όλοι μαζί δυστυχισμένοι και χωρίς αληθινή ζωή. Η ζωή είναι όμορφη και γι ' αυτό είμαστε εδώ: για να απολαμβάνουμε τις ομορφιές της!!!